“تجاری سازی مالکیت فکری”

تجاری سازی مالکیت فکری

تجاری سازی فرآیند تبدیل محصولات و خدمات به ارزش تجاری قابل دوام است. در مورد مالکیت فکری (IP)، این اصطلاح را می توان به طور خاص به عنوان فرآیند ارائه IP به بازار با توجه به سودهای آتی و رشد تجارت تعریف کرد. مالکیت فکری می‌تواند دارایی فوق‌العاده ارزشمندی باشد. کسب‌وکارها اغلب از مالکیت فکری برای به دست آوردن مزیت رقابتی در بازار، گسترش بازارهای جدید، رشد کسب‌وکار، ایجاد مشارکت و جذب سرمایه استفاده می‌کنند. اگر تقاضای کافی برای اختراع وجود داشته باشد، سازندگان IP گزینه‌های مختلفی برای تجاری‌سازی کار خود دارند که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد.

اختراع

مخترعان با تفکر کارآفرینی ممکن است خودشان تصمیم بگیرند که IP را تجاری کنند و کالاها و خدمات را مستقیماً به مشتریان بفروشند. در این صورت، شاهد تلاش گسترده‌ای از طرف مخترعان خواهیم بود که از جذب سرمایه گرفته تا انجام تجزیه و تحلیل اطلاعات بازار، بسته بندی محصول و حمل و نقل و غیره را شامل خواهد شد. بنابراین مخترع جهت تجاری‌سازی IP خود، ریسک قابل توجهی را متقبل خواهد شد. مسئولیت تمام جنبه‌های مدیریت IP، نیازهای تجاری و هزینه‌های مربوطه را به عهده خواهد گرفت. با این حال، ریسک‌های بزرگ پتانسیل به همراه آوردن پاداش‌های بزرگ را دارد. مخترع نه تنها می‌تواند برای ثبت این اختراع به رسمیت شناخته شود، بلکه می‌تواند منافع مالی نیز به دست آورد. شرکت‌هایی مانند Blackberry و Shopify نمونه‌های موفقی از این گزینه تجاری‌سازی هستند.

از طرف دیگر، یک مخترع ممکن است که حقوق IP خود را به شخص دیگری واگذار کند. در تحقیقات دانشگاهی یا سرمایه‌گذاری‌های مشترک صنعتی، گاهی پیش از اختراع، از طریق سیاست‌های سازمانی، توافق‌نامه‌های همکاری پژوهشی یا قراردادها بر روی این مورد توافق می‌شود. واگذاری حقوق می‌تواند راهی برای کاهش یا تقسیم ریسک باشد. در این حالت مخترع هنوز به خاطر اختراع خود مورد تایید است و ممکن است همچنان سود مالی داشته باشد، اما آنها عملاً حق مالکیت خود را به گیرنده می‌فروشند.

از طرف دیگر، یک مخترع ممکن است که حقوق IP خود را به شخص دیگری واگذار کند. در تحقیقات دانشگاهی یا سرمایه‌گذاری‌های مشترک صنعتی، گاهی پیش از اختراع، از طریق سیاست‌های سازمانی، توافق‌نامه‌های همکاری پژوهشی یا قراردادها بر روی این مورد توافق می‌شود. واگذاری حقوق می‌تواند راهی برای کاهش یا تقسیم ریسک باشد. در این حالت مخترع هنوز به خاطر اختراع خود مورد تایید است و ممکن است همچنان سود مالی داشته باشد، اما آنها عملاً حق مالکیت خود را به گیرنده می‌فروشند.

مجوز IP گزینه دیگری برای تجاری سازی IP است که در آن مالک قراردادی قانونی منعقد می‌کند که در آن هر دو طرف توافق کرده‌اند شرایط استفاده از IP را تعیین کنند. در این حالت، مالک، مالکیت IP را حفظ می‌کند و دارنده مجوز(معمولاً در ازای هزینه‌ها و/یا حق امتیاز) مجاز به استفاده از IP تحت شرایط مورد توافق است. این روش نیز به کاهش یا به اشتراک گذاری خطرات کمک می‌کند.

مواردی را که باید در هنگام مطرح شدن موضوع مالکیت فکری در یک پیشنهاد مشارکتی بین‌المللی در نظر داشته باشید:
  • هنگام برخورد با شرکای صنعتی، از ضرب الاجل‌ها و اصطلاحات غیر مشخص خودداری کنید.
  • ایجاد اعتماد و برقراری روابط شخصی برای ایجاد همکاری بین‌المللی بسیار مهم است. از ارتباطات، تبادلات، کنفرانس‌ها و کارگاه‌های آموزشی برای تقویت این موارد با محققان خود و در داخل موسسه خود استفاده کنید.
  • به جز چند استثنا، یک حق اختراع هیچ حمایت قانونی در خارج از مرزهای کشور صادر کننده ارائه نمی‌دهد. به دست آوردن یک حق ثبت اختراع خارجی کمک می‌کند تا قدرت صدور مجوز خود را افزایش دهید و حق امتیاز فعالیت‌های خارج از کشور را دریافت کنید. تشکیل پرونده در خارج از کشور همچنین می‌تواند با محافظت از شما در برابر متخلفان، افزایش بازده صدور مجوز، و در وهله اول دریافت مجوز، مزیت رقابتی ایجاد کند .
  • هرچه فناوری ساده‌تر باشد، تکثیر آن آسان‌تر است و حفاظت خارجی بیشتری مورد نیاز خواهد بود، بنابراین، مطمئن شوید که یک درخواست ثبت اختراع خارجی از تاریخ ثبت در ایالات متحده ثبت کنید.
  • پروتکل مادرید راحت‌ترین و جامع‌ترین سیستم برای ثبت و مدیریت بین‌المللی علائم تجاری است.

نگارنده:
فرانک باوفا